Weg uit de jungle

Hallo allemaal! Tijd voor een nieuw verhaaltje over de avonturen van de inmiddels ex-panda boyz! We zitten nu in de bus richting Leshan, daar staat de grootste buddha ter wereld (dafo) met nog wat andere bezichtigingen. Het is UNESCO werelderfgoed, dus het zou goed moeten zijn. De plaatselijke bevolking van Ya'an, het stadje waar we nu zijn, is in ieder geval erg enthousiast als we vertellen dat we er heen gaan, maar dat zijn ze over het algemeen bij alles wat we zeggen, dus ik weet niet of dat een goede indicator is. Gisteren waren we dus in Ya'an, een 'klein' stadje met 600.000 inwoners. Het ligt in het dal van de pandabase, en na daar alles gezien te hebben leek het ons leuk deze stad eens te bezichtigen. Het staat niet in een lonely planet of zoiets dus het was lekker authentiek. Overdag hebben we er rondgestruind, en weer veel unieks gezien, zoals kinderen die op straat poepen, of een gat in hun broek hebben ipv een luier en 'natuurlijk' werden er weer een hoop nekken gebroken bij ons passeren. Op een gegeven moment liepen we langs een straatje en daar zagen we een soort markt. Dit bleek de plaatselijke groothandel te zijn en het erover heen lopen was goed voor de nodige foto's. Die zal ik binnenkort uploaden, maar omdat we nu geen goede wifi hebben duurt dat uren. Er was van alles, waaronder kilo's gember, wat ze hier in heel veel gerechten gooien. Ook waren er twintig kippen in een hok van een meter bij dertig centimeter, met ernaast de gevilde kippen die daarvoor in Het hokje hadden gezeten. Vervolgens kwamen we langs de rivier, wat fungeerde als strand en park en kinderspeelpaleis tegelijk. Hier was iedereen aan het vliegeren, zwemmen in het poepwater en vooral heel veel aan het kaarten. 's avonds ging dit gewoon verder want toen we gingen eten om half negen (en bijna alle chinezen dus al klaar waren aangezien die vroeg eten) was heel Ya'an daar te vinden. Badmintonnen, tae bo, gewoon dansen, ze deden alles. Dat in combinatie met de heel mooi verlichtte brug op de achtergrond maakte het een mooi schouwspel. Bij het eten zaten wat Chinezen (jaja, die zijn hier) en die begonnen ons baiju te schenken, oftewel rijstewijn van 56 procent. Onderdeel van de Chinese cultuur is je drankje in een keer opdrinken als er wordt geproost, dus ikheb heerlijk geslapen vannacht. Op een gegeven moment zijn we namelijk aangeschoven en aangezien zij geen engels spraken en een van de weinige woorden die wij kunnen zeggen 'gan beh' (proost) is zat er maar een ding op. Dit onderdeel van de cultuur hadden we al eerder ondervonden, want van de week zijn we op een verjaardag van een panda medewerker geweest. Ook hier spraken ze geen engels, behalve een maar die was zo dronken dat hij ongeveer de hele avond heeft gezegd: "i want to fuuuuckkeeehhhh laaaaady gagaaaaaaaaaaaaaaah. She ies peeerrrrrfect" wederom handen en voetenwerk dus, en gan beh gillen. Het was erg leuk om mee te maken, en taart eet je hier gewoon met je handen. Hij vierde het in de bar bij ons hostel en op het einde wilden we betalen voor wat we hadden gedronken en hem hadden gegeven voor zijn verjaardag, maar dat accepteerde die absoluut niet (van de andere vrijwilligers trouwens wel maar wij waren inmiddels 'best fliends' geworden. Dit zie je hier heel veel, ze willen niks aannemen. Zo kan je staan te onderhandelen en een prijs afspreken, en vervolgens als je fooi wilt geven en nog lager uitkomt dan de oorspronkelijk genoemde prijs afkeurend aangekeken worden. Het schijnt een soorg gezichtsbehoud te zijn en het neemt echt extreme proporties aan hier. Mijn achterbuurman heeft trouwens net het raam dichtgedaan en het stinkt nu als een malle hier, ook echt chinees. Ook rijden ze hier allemaal als debielen, en hebben ze de tuuter vaker vast dan los, inclusief buschauffeurs blijkbaar. Bizar.Dan nu eindelijk wat pandaverhalen (de reis duurt drie uur, vandaar de hoeveelheid details, en dan sla ik nog de helft over) om te beginnen met ons rooster, oftewel: wat deden de altruistische pandaboys nu elke dag? We begonnen om negen uur. We 'lokten' de panda's naar hun hok met panda cakes en bamboescheuten. Vervolgens gingen we hun buitenverblijf schoonmaken, wat neerkomt op bamboeresten weggooien en poep scheppen. Dit klinkt viezer dan het is want panda's verteren maar 17 procent van hun voedsel. Hun poep is dus bijna pure bamboe en stinkt totaal niet. Dit was ongeveer na een uurtje klaar, en dan hadden we pauze tot 11:20. Op dat uur gingen we weer voeren, weer pandacakes en bamboescheuten. De panda's wisten dit ook en gingen dan altijd op hun achterpoten staan met hun handen om de tralies, een mooi gezicht. Het eten konden we gewoon in hun mond stoppen, heel bizar want als je ze boos zag (paar keer gebeurd) dan kon je je niet voorstellen dat ze zo mak werden van eten. Gelukkig draait het levem van een panda om eten en slapen, dus we waren al snel in veiligheid. Wij brachten ze tenslotte lekker eten, vlienden dus. Vervolgens gingen we om half 12 eten. Aangezien wij de enige vrijwilligers waren die niet met een organisatie mee waren waren we ook de enige die hier aten. Elke dag wad een feest want over de eetcultuur hier (eten als werkwoord en zelfstandig naamwoord) kan ik nog uren typen. Vervolgens moesten we om 2 uur weer aan het werk. Weer panda cakes geven en ons favoriete onderdeel (moest trouwens smorgens ook): nieuw bamboe in het verblijf leggen. Een panda eet ongeveer 25kg bamboe en wij hadden er drie. Dat is dus 75 kg bamboe en de grote stokken moesten in stukken geslagen worden zodat ze makkelijker te eten waren. Een van de woorden die wr weten in het chinees is tazja (geen idee hoe je het schrijft maar je zegt 'taatsja') als de klok twee sloeg was het dus lekker meppen en TAATSJAAAAAAAAAA!!!!! roepen. Onze panda master (master fu) vond dit wel mooi dus aan het eind zochtie lekker dikke stokken uit. Dat duurde ongeveer 20 minuten, en dan hadden we weer pauze tot 4. Om 4 uur was het weer panda cake tijd,en dan zat de werkdag erop. Daarbuiten waren we ook met onze panda masterweer best fliends geworden, dus we mochten gelukkig nog wat meer, helemaal in vergelijking met de andere vrijwilligers. Zo mochten wij het eten zelf geven aan de panda's wat sommige anderen niet mochten. Ook zijn 2 van onze panda's zoals in het vorige bericht gezegd verhuist. Dan gaat de panda in een klein kooitje en vevolgens de vrachtwagen in. Ook hierbij mochten we helpen. Heel gaaf om met een panda in een kooi in je handen te lopen. De panda die overbleef zat trouwens nog steeds in de boom toen we weg gingen. Wat een watjesbeer. Het leuke eraan was wel dat de laatste 2 dagen om 2 uur master fu de panda naar beneden lokte met panda cakes (die moestie tenslotte hebben) en wij ondertussen bamboe stonden te meppen. De panda zat dus vlak bij ons lekker te eten zonder tralies ertussen. Even spannend, maar vooral iets om nooit te vergeten. We mochten dus erg veel en ze waren super aardig daar. Elke avond kwamen 2 medewerkers naar de bar van ons hostel. Ook alle andere vrijwilligers kwamen daarheen (die sliepen ergens anders) en dan gingen we een beetje kaarten en wat drinken. Het was er stervenskoud dus de baiju kwam goed van pas.De ene medewerker die kwam was ook de jongen van de verjaardag trouwens. Aan het eind van de week hebben zij ons shirts gegeven die eigenlijk van hunzelf waren. Wel nieuw gelukkig. Zij hadden die gehad van de pandaclub. Er staat een embleem op van de pandaclub en achterop staat een plaatje van panda's. Echt erg leuk. Sowieso zijn de Chinezen ontzettend aardig als je een beetje je best doet met ze in contact te komen. je verstaat ze welliswaar niet, maar onze non-verbale communicatievardigheden zijn drastisch toegenomen, hilarisch om alles uit te moeten beelden. na onze week als pandaverzorgers zijn we nog een nacht in onze kamers gebleven. Het gebied waarin het pandapark zich bevond is zoals gezegd ontzettend mooi, dus nu we vrij hadden wilden we dit graag bekijken. Vroeg op dus, en wat bleek: na een week met mist en kou scheen de zon! We konden verder kijken dan ooit, een gelukje dus. De gorge was nog mooier dan we ons konden voorstellen. Ik zal een fotootje uploaden wanneer ik snelle wifi heb. Het is een soort regenwoud, echt enorm groen. Het regent hier 200 dagen per jaar dus de planten en bomen hebben goed de kans om te groeien, wat te zien is. Het hele gebied zit vol met watervallen, van kleintjes tot enorme van meer dan honderd meter hoog. Buiten de chinezen die in hun (blijkbaar vergroeide or vastgelijmde) mobieltjes zaten te schreeuwen was het een enorm zen-dagje. Dan nu nog wat dingen over china in zijn algemeen. Karaoke is hier echt volksvermaak nummer 1, dat is niet zoiets als nederlanders en klompen. Ik zit nu zoals gezegd in de bus en in plaats van het gebruikelijke filmpje bij ons staan hier al heel de tijd karaoke video's aan. Gelukkig zingen ze niet mee! Iets teveel van het goede om 8 uur smorgens (tien inmiddels, al 2 uur aan het typen. Vrij moeilijk in een bus die over zandweggetjes rijdt en met een bloedvaart door de bochten gaat). Gisteren hadden we alle drie de drang naar feestjes, we zijn tenslotte al anderhalve week niet uitgeweest. Toen we gingen dansen en vrolijk kijken begrepen onze chinese tafelgenoten dat we het ya'anse nachtleven even wilden bekijken. De baas van de toko hield een taxi aan en stuurde de chauffeur ergens heen en waar kwamen we terecht? Juist, in de kala okie bal! Enthousiast als we waren trokken we het eerste beste deurtje open, en het hokje was al bezet. We werden met open armen ontvangen (yes! Westerlingen! Het lijkt ovrdreven maar het is echt zo), robbie williams werd aangezet, een vd weinige westerse nummers en de glazen werden gevuld. De eigenaars vonden alleen dat we moesten betalen dus we moesten weer weg. Vervolgens zijn we nog wat hokjes ingegaan, en overal gebeurde hetzelfde. Bizar! Toen ons eigen hokje gehuurd en heerlijk staan blerren door de microfoon. Niks karaoke, gewoon lekker onze favoriete nummertjes zingen. Binnen drie minuten stond de hele zaak naar ons te kijken in de deuropening. Geweldig. Je kunt het je haast niet voorstellen maar we zijn hier echt een attractie. We hebben elke dag meerdere fotoshoots, ik zal er eemtje uploaden binnenkort. We liepen gisteren een restaurant binnen en letterlijk iedereen stopte met eten. Op de pandabase kwamen regelmatig gillende meisjes naar ons toe en als wij het hok stonden te verschonen werden er meer foto's gemaakt dan wanneer de panda's in het hok zaten. Toe we vervolgens als drie panda's met een stukje bamboe gingen zitten was het feest compleet. Gekke westerlingen. Voor de rest nog wat etensdingetjes. Het eten is hier heerlijk!! Zelfs zo lekker dat ik gisteren een kippennageltje in mn mond had maar vrolijk verder at na dit gevonden te hebben. Niet kijken, gewoon eten is het motto en het heeft al heel wat opgeleverd. Smullen! We gooien elke avond de tafel lekker vol met allerlei gerechten. Gisteren hadden we een leuk restaurantje aan de rivier. We bestelden oink oink en pekaaaa en kregen twee gigantische pannen (!) met het lekkerste eten wat we tot nu toe ophebben. Vanmorgen hadden we ook heel lekker eten. In china eet men blijkbaar 3 x warm, want het ontbijt de lunch en het avondeten bestaat vooral uit noodles en vlees. Vanmorgen hadden we eigenlijk ontbijt in het hotel, maar de eigenaresse en de hele crew namen ons mee voor 'vely special bleakfast'. In een straatje naast het busstation (ze wisten dat we met de bus naar leshan gingen) hebben we met hun ontbeten, en hoe. Op een krukje op straat Een soort bapao, maar dan 100x lekkerder, en soep met witte kool en dumplings. Heerlijk, en zoals alles hier in china honderd procent vers en voor je neus bereid. Het was even wennen maar ik denk dat ik een chinees laat overvliegen als kok om elke dag zulke ontbijtjes te eten. Niks boterhammen met pindakaas! Wat ik wel mis is koffie bij het ontbijt, maar ook dat begint langzaam maar zeker te wennen.Wat wel wat minder is is dat we nog niks hebben gehad qua verpakt eten wat niet over de datum was. Dat kan twee dingen betekenen: of ze kopen ouwe troep in bij de supermarkt(jes) of het is de verpakkingsdatum. We gaan maar uit van het tweede, want het smaakt allemaal best. Oja, gisteren zagen we gekruidde kippenkoppen, inclusief nog een stukje nekbot. Dat zou ik ondanks ons motto denk ik niet eten, wat ziet dat er goor uit. Maar goed, dat zei ik ook over kippenvoet en kijk wat ik gisteren zonder het te weten op at! Al was dat niet zo'n voet met vijf tenen. Het was meer een chicken wing met een nagel. Nu weet ik dag daar geen nagels zitten bij een kip dus wat het nou precies was.... Alleen de kok zal het weten en nooit kunnen uitleggen!Goed, dat was het voor vandaag, ik ga eens evem uit het raam kijken en genieten van de omgeving, de zandweggetjes waar we overheen knallen af en toe en het rijgedrag hier!Groetjes en binnenkort meer over de avonturen van de pandaboys! Vandaag naar leshan, waar swerelds grootste buddha staat, morgen emeishan, de mooiste vd vier heilige Boedhistische bergen, allebei unesco werelderfgoed, om vervolgens vier dagen naar chengdu te gaan. Lekker kleren wassen, stappen en vooral genieten van de fameuze theehuizen in chengdu en het naar verluid ontzettend relaxte people's park. Daarna.. Jiuzhaigou! Tien uur in de bus want geen treinstation en de vluchten zijn belachelijk duur maarrr meer dan waard. Geloof je me niet? Check www.jiuzhai.com en dan snap je het!

Groetjes!

Rick!