UNESCO parties in de kleine stad

Hallo allemaal!Weer een reisdag, dus weer een updateje. Dit keer over het mooie maar toeristische Lijiang en haar buurdorpje Shuhe, waar wij overnachtten. Vanuit daar de Jade dragon snow mountain overwonnen op een unieke manier, een 5100m hoge berg waar met een beetje geluk (en dat hadden we dus) xoals de naam al zegt sneeuw ligt.Beginnend bij het begin: We vlogen vanuit het door ons zo geliefde Chengdu naar Lijiang. De vlucht zou om tien uur gaan. We werden door de luchtvaartmaatschappij (Sichuan Airlines) om acht uur opgehaald. Dat is nog eens service! Maar meer verbaasd waren we over de pickup time. Wat blijkt, je moet hier uiterlijk een half uur vt voren inchecken, instappen en gaan. Nu had onze vlucht helaas een uur vertraging, een zoals we al hadden gelezen veelvoorkomend euvel in dit chaotische land. Verder bestond de vlucht, die ongeveer 60 minuten duurde, voor 95% uit bizarre turbulentie. Van voor naar achter van links naar rechts in een airbus (kunnen we ook weer afvinken) vol gillende en kotsende chinezen. Avontuur genoeg in China. Gelukkig kregen we wel drinken en Sachima, een soort mix van rijstewafel en luikse wafel qua smaak en structuur, enorm lekker. Dus, weer een nieuwe lekkernij ontdekt voor onderweg!Vervolgens kwamen we dus pas om 2 uur aan in het hotel. Dit wordt gerund door een Nederlander samen met zijn Chinese vrouw, zelden zulke aardige mensen meegemaakt! Ze waren opgebleven, showde ons de kamer en we doken snel ondr de dekens. De volgende dag op pad naar het in de boeken zo bejubelde Lijiang. Het verhaal achter dit stadje is dat er in 1996 een aardbeving heeft plaatsgevonden. De huizen hier zijn dmv een unieke methode gebouwd. De huizen hebben een houten frame en daaroverheen zijn stenen met leem en klei vastgezet. Tijdens de aardbeving betaalde dit zich (onverwachts?) uit. Vele huizen bleven door de flexibilteit van het hout staan waardoor er veek minder gewonden zijn gevallen dan wanneer dese aardebevingergens andes had pkaatsgevinden. Gevolg; UNESCO benoemdde het tot werelderfgoed, massa's met toeristen kwamen en dus verloor de stad volgens ons vol van zijnnauthenticiteit. We vonden de huizen en dergelijke heel mooi, maar elk huisje zit gevuld met een toeristenwinkeltje. Desalniettemin hing er een hele gezellige sfeer en waren er veel leuke straatjes. Daar hebben we dus overdag rondgestruind en toch nog een hele leuke dag gehad. Zodra je het woord 'authentiek' uit je hoofd haalt is het gewoon een hele mooie sfeervolle stad, vol kanaaltjes, hele rot lopende maar 'gezellige' bestrating en zoals gezegd unieke bouwstijl die duidelijk terug te zien is. Ook nog een heuvel opgeklommen p, en het bovenaanzicht van die daken was erg mooi. 's avonds daar gegeten en toen even de kroeg in. Dachten we. Want wat bleek: het overdag oh zo pittoreske Lijiang staat 's avonds op zijn kop. De eerste beste kroeg bleek de chinese skihut. Een hele vals zungende (maar blijkbaar toch populaire) artiest trad op en iedereen zat met zijn dobbelbakje op de tafel te slaan. Dat zag er leuk uit! Dus wij bestelden maar een biertje en gingen lekker zitten. Toen kwam de volgende keerzijde van lijiang naar boven. Of we even zes euro per biertje wilden aftikken? Goed, na lekker meegeslagen te hebben en te zingen (hau ba hau?! Hau!!!! Zoiets....) op naar de volgende tent. Hier was een dj, en was een lekker feestje aan de gang. Vervolgens waagden wij ook maar een dansje wat weer voor de nodige lol zorgde. Fotootje hier, proost daar, we waren weer een attractie! Het blijft genieten. Vervolgens werden we uitgenodigd bij een hele grote groep chinezen aan tafel. Het bleek dat "you want to come for a beer?" wel het enige engels was wat ze kenden, dus het werd weer handen en voeten en proost werk. Welnu, ik heb het chinese dobbelen door!! Dus ik heb lekker zitten dobbelen, en werd wederom volgegooid. Pongyao!! Oftewel 'fliends'. Daarna lekker naar huis. We wilden al anderhalf uur weg, maar dat lieten ze absoluut niet toe. Uiteindelijk dus uit hun best gezellige greep weten te ontkomen en op naar huis. Maar ja, vind in een stadje die om de watertjes (de grachten dienden ook als riool en het verse water gebruik(t)en ze ook om gloente en fluit, kleding en xichzelf te wassen in speciale uit drie verdiepingen bestaande 'wells') heen is gebouwd, oftewel een doolhof, je weg maar eens terug? Het was ook nog eens pikkedonker dus maar even de weg gevraagd. Gelukkig wist iemand die. Mitchel was ondertussen even plassen dus bij zijn terugkomst snel weg. "yo mit, kom we moeten hierheen man!" mit zet de vaart erin en.. Weg istie voor de helft! Leuk hoor, die grachtjes. De volgende dag zijn we in Shuhe gebleven, waar we sliepen. Dit is een nog ouder stadje dan Lijiang als ij het goed heb begrepen en een stuk minder toeristisch. De bouwstijl en winkeltjes zijn wel hetzelfde dus dit was een mooie gelegenheid om eens rustig hier van te genieten. Wat wel een uniek winkeltje was was de mao propaganda shop. Hier toonden zw video's, verkochten ze het rode boekje, speldjes, beeldjes etc. En last but not least kon je met een pop van hem op de foto. Hebben we dus maar gedaan, want we staan in de min bij de partij. Vooral na de bizarre verhalen van wil, de hoteleigenaar, leek het ons goed om in een positief daglicht te komen staan bij deze alomtegenwoordige gasten. Het is echt niet normaal, google je facebook en vpn valt je internet uit. Heb je uiteindelijk een vpn werktie de 2e dag niet meer. Bizar. 's avonds hier ook heerlijk gegeten bij een zaakje wat ze vanuit t hotel aanraadden. Al met al een goede dag. De derde dag hier was veruit de meest bijzondere, en het was wederom genieten van de afwisseling die China zo mooi kan bieden. Liepen we de twee dagen hiervoor in enorm oude stadjes met lemen huizen gingen we deze dag iets compleet anders doen: te paard de jade dragon snow mountain op! We werden 's morgens opgehaald met een busje en gingen naar een dorpje verderop. Waar Lijiang en Shuhe zeer toeristisch waren had je hier nog het gevoel dat het echt was. De befaamde minderheid van Lijiang is de Naxi bevolking. Die waren maar sporadisch in lijiang te vinden en waar je ze al zag leek het nep. Hier daarentegen liepen er veel rond. Ook de huizen waren hier niet gerestaureerd oid, wat het een mooi plaatje maakte en voor ons nog even leverde waar we in Lijiang ophadden gehoopt maar niet gevonden. Vervolgend op het paard en gelijk bij het uittreden van het dorpje viel onze mond open. We reden op een hele grote vlakte, met de enorme berg er imposant bovenuit stekend voor ons. De sneeuwtoppen lonkten naar ons, en we begonnen met het besteigen van de berg. De berg heeft trouwens een kabelbaan aan de andere kant, waar alle toeristen gebruik van maken. Aan 'onze' kant van de berg wad het dus heerlijk rustig. We zijn misschien maar twintig mensen tegengekomen! Dat in combinatie met onze cowboyhoeden die we van Wil hadden meegekrege gaf ons het 'old lonesome cowboy' gevoel ten top! We reden over vlaktes en enorm stijlen stukken vol met stenen, midden op een beboste berg met zo nu en dan prachtige panorama's. Het was alleen jammer dat er heel veel mist hing, maar we hoopten dat de top, toch waar het eigenlijk uiteindelijk om gaat, niet in mist gehuld zou zijn maar boven de wolken uit zou steken. Desalniettemin gaf de mist de berg ook wel weer wat mystieks, ook erg mooi. We hadden drie gidsen die ook onze paarden voort trokken. Mijn gids was een jongetje van een jaar of 13, 14 gok ik. Hij had niets te eten bij zich dus ik heb al mijn eten en drinken met hem gedeeld. Ik weet niet of het daar aan lag, maar op een gegeven moment gaf hij mij de teugels en kwam t neer op: succes. Dit maakte het extra leuk, vooral op de momenten dat hij andere paadjes nam die sneller waren maar waar het paard niet overheen kon. Net echt! Uiteindelijk trok toen we bijna op 4800m hoogte waren (de paarden kunnen niet hoger doordat de paadjes uit gruis bestaan en ze dus wegglijden) alle mist op wonderbaarlijk snelle manier weg! Binnen een minuut was de lucht van grijs naar blauw veranderd! We hadden dus (weer!!!) enorm geluk, want in het dal verschenen ineens dorpen en alles die hiervoor onzivhtbaar waren. Uiteindelijk kwamen we aan op het eindpunt en we moestem verder lopen. De laatste driehonderd hoogtemeters waren enorm stijl, en dat in combinatie met de ijle lucht en onze nieuwsgierigheid ('even' kijken wat daar is) maakten het een slopende maar lonende klim. Bij elke stap die je zette gleed je weer een halve naar beneden, en de gladde stukken sneeuw en yakpoep en mos maakten het een ware survival. Uiteindelijk de top bereikt, en de klim was ineens kleine moeite voor dit uitzicht maar vooral voor het gevoel we hadden toen we daar stonden. Niks boven ons, niemand in de buurt en over een stuk of vier bergen tegenover ons heen kunnen kijken, om over het uitgestrekte dal voor ons maar te zwijgen. De sneeuw blonk in de zon en de wind hoorde je snijden langs de bergtoppen, en jawel, daar kwamen de eerste sneeuwvlokjes. Een mix van normale en natte, maar toch. Foto's volgen snel! Na daar een half uurtje gezeten te hebben (en heel veel foto's gemaakt) was het tijd om terug te gaan, dus zetten we de afdaling in. Heen waren we over het gruis gegaan en dat zou terug dus steensurfen worden. Ik had echter gezien dat aan de rechter kant van de bergkam gras lag. Een stuk makkelijker! Alleen, wat zou er achter dat heuveltje zitten? We zouden wel zien.. Daar gingen we, naar beneden was een stuk lichter maar niet minder moeilijk dan nawr boven. En al helemaal niet toen we uiteindelijk bij dat heuveltje kwamen. Want daar zat tich wel een groot stuk tussen waar we stonden en de grond. Ik liep een stuk voor de 'alfamannetjes' en onder luid applaus van een stel mensen die nog nar boven gingen ben ik mbv planten en stenen waar ik me aan vast klemde icm een klein sprongetje beneden gekomen. Toen was het tijd voor een mooie fotoshoot van steven en mitchel die naar beneden komen daar. Ook daar volgt er zeker een van! Toen te paard naar beneden, en er verschenen gelijk wolken. Toen pas beseften we hoeveel mazzel we hadden gehad met ons vergezicht, want ineens was er niets meer te zien! Uiteindelijk kwamen we met houten billen beneden bij een meer. Deze was zeker mooi, maar door jiuzhaigou toch minder spectaculair. Dat en de regen maakten dat we snel zijn doorgelopen, op naar het hotel. Daar nog even over onze dag gepraat, want we hadden het via hen geboekt en met hun vier super lieve kinderen gespeeld. Heel raar en leuk om zo'n huiselijk gevoel te hebben aan de andere kant van de wereld. 's avonds naar de italiaan gegaan en eindelijk weer eens pasta op! Lekkerrr! Een penne met ham champignons en roomsaus voelde ineens aan als een koningsmaal. Heerlijk, want ondanks dat het eten hier geweldig is hebben we af en toe toch wel behoefte aan zulke maaltjes. Nu zitten we dus in de trein. Niet op een stoel, maar met 4 personen naast elkaar op een bed. Je hebt namelijk bedden in de treinen voor lange ritten, en die functioneren dus nu als stoel. Je kan hier nog gewoon lekker roken en in tegenstelling tot Chengdu's metro heeft deze bizar lange trein geen airco. Buiten dat wel genoeg plek op het bed (mn buren zijn gekukkig niet groot) dus voor deze twee uurtjes helemaal prima. We zijn trouwens onderweg naar Dali. Van daaruit zullen we per trein naar guilin gaan. Dan hebben we een heel bed voor onszelf als het goed is. Gelukkig, want die reis duurt ongeveer 24 uur! Nu eerst dus Dali, waar we vanavond traditiegetrouw koninginnedag zullen vieren. In ons oranjeshirt! Niemand zal er wat van snappen maar dat maakt ons niet uit. Tradities moet je in stand houden. Maar, eerst eens even de toerist uithangen.Groetjes vanaf "de andere kant van de wereld pappieeees!" RickPs, het landschap is hier prachtig. Mooie bergen, een meer en heel veel groen. En, na gisteren natgeregend te zijn bij de afdaling schijnt de zon nu weer. T-shirtjes weer!